Weer even wat ontspanning tussen alle ernst:
Ditmaal wat leuke kattenfoto’s, die komen van deze site,
waar je er nog veel meer kunt vinden.
De Grote Herontwerpmanifestatie
Ha, het is even een weekje stil geweest aan het onderwijsvernieuwingsfront, ik voelde al wat onrust en een zekere leegheid, maar gelukkig werd ik door een behulpzame hybride mede-tutor annex censor middels een felkleurig foldertje geattendeerd op de volgende conferentie: “Anders kijken = anders doen“. Een conferentie die alle andere zal doen verbleken, want het gaat hier niet om zomaar een conferentie, nee, het gaat hier om een “Herontwerpmanifestatie competentiegericht beroepsonderwijs“. Eén en ander wordt dan ook wel even georganiseerd door niemand minder dan “Het Vernieuwingsplatform Herontwerp ( technisch ) MBO“, dus niet alleen vernieuwing,
maar ook nog herontwerp! Dat kan gewoon niet mis gaan. Nou meen ik, dat dat ongeveer allebei het zelfde betekent: als je iets vernieuwt, en je herontwerpt het daarna, sta je weer bij het beginpunt en heb je blijkbaar iets verkeerd gedaan. Nu komt dat wel vaker voor in onderwijsbedenkersland, en men
is daar nooit te beroerd om dan maar weer eens aan het vernieuwen te gaan.
Het programma biedt hoop: we krijgen “Facts, Features & Fun”! De bijdragen worden ondergebracht in een aantal domeinen, zodat ik gemakkelijk mijn persoonlijke programma kan samenstellen. Er komt – en ik citeer even van de site – “variatie in interactieve werkvormen: discussies, simulaties, workshops, simulaties en trainingen”. Ja, er staat zelfs twee keer “simulaties”, blijkbaar moet er in het competentiegericht leren flink gesimuleerd worden, je simuleert dat je wat doet, dat je “les” krijgt, je simuleert dat je wat leert, dat je geen spelletje zit te doen etc.
Naast de inhoudelijke bijdragen worden gelukkig ook verschillende “flankerende activiteiten” aangeboden. Met de bioscoop, de lounge en het breinplein ( ! ) wordt voortborduurd ( volgens mij moet dat anders geschreven worden, maar wie maalt daar tegenwoordig nog om? ) op het thema.
Leren van elkaar staat centraal. Na 29 november ben ik weer helemaal op de hoogte van de ontwikkelingen, heb ik verrassende inzichten, concrete tips en handreikingen en volop inspiratie om anders te kijken en anders te doen. In één dag ben ik weer helemaal bij, totdat over pakweg een maand uit de volgende conferentie, georganiseerd door wéér een ander bureau, zal blijken dat ik weer volgens totaaaal verouderde inzichten aan het werk ben geweest.
P.S. De geplaatste foto’s komen van de vorige conferentie, waar het – gezien het feit dat je steeds dezelfde personen op de foto’s ziet, en de grote hoeveelheid lege ruimte – niet erg druk lijkt te zijn geweest. Maar misschien was iedereen op dat moment te druk met herontwerpen. Op de site van Profielproducties vind je trouwens nog veel meer hilarische onderwijsontwikkelingen!
Doof
Steeds meer jongeren hebben gehoorproblemen. Volgens wetenschappers is dit verschijnsel te danken aan de groeiende populariteit van mp3-spelers en andere audio-apparatuur en mobiele telefoons. “Ze gebruiken deze apparaten vandaag de dag steeds intensiever,” aldus Robert Novak van de Purdue Universiteit.
Novak vreest dat de doofheid onder jongeren in de komende jaren verder zal toenemen. “Ze hebben de hele dag die doppen in. Dat is andere koek dan wanneer je alleen een mp3-speler tijdens het joggen aan hebt staan. We zien steeds vaker jonge mensen met ‘oude oren’. Deze trend is alleen maar aan het stijgen sinds de introductie van de walkman, een paar decennia geleden.”
Dat de walkman invloed heeft gehad op het gehoor blijkt nu wel. Mensen van in de dertig en veertig klagen vaker over gehoorproblemen. Ze horen bijvoorbeeld geluiden die er niet zijn, zoals suizingen, fluiten of een bel. Deze mensen waren nog jong toen de walkman op de markt kwam.
In Nederland klaagt circa tien procent van de bevolking over oorsuizingen. Voor sommige mensen vormt dit suizen zo een belemmering, dat ze niet meer normaal kunnen functioneren in hun dagelijkse leven. “Het kan zijn dat we nu alleen het topje van de ijsberg zien,” meent John Oghalai van een kinderziekenhuis in Texas. “Ik zal niet verrast zijn als we hier steeds meer van horen.”
Wetenschappers raden dan ook aan de oren af en toe wat rust te gunnen.
Scholier
Meer dan tachtig jaar heeft Kimani Ng’ang’a uit Kenia moeten wachten voordat hij naar school mocht. Vorig jaar was het eindelijk zo ver voor de inmiddels 85-jarige man, compleet met gehoorapparaat en wandelstok. Nu voert deze opmerkelijke scholier actie, zodat elk kind naar school kan gaan.
Samen met het hoofd van de school toerde Kimani door Manhattan. Bij de Verenigde Naties in New York overhandigde hij honderdduizend papieren poppetjes, die elk een kind voorstelden dat te arm is om naar school te kunnen gaan. Het bezoek werd georganiseerd door de Global Campaign for Education, een samenwerkingsverband van organisaties uit meer dan honderd landen.
Kimani sprak tijdens zijn bezoek met de echtgenote van Kofi Annan. Beiden waren het erover eens dat elk kind recht heeft op onderwijs. Geschat wordt echter dat zo’n honderd miljoen kinderen wereldwijd niet naar school kunnen, omdat de ouders hier geen geld voor hebben.
Ook Kimani zelf kon hierdoor nooit naar school. Pas toen de regering het schoolgeld voor basisscholen afschafte, kon de Keniaan lessen gaan volgen. Toen hij in januari 2004 voor het eerst in de banken zat, wist Kimani niet eens hoe hij en pen moest vasthouden. Inmiddels kan hij een paar woorden Swahili schrijven.
De man, die zelf vijftien kinderen heeft, woont alleen in een lemen hut. Elke dag loopt hij een kilometer naar school toe. Ondanks zijn hoge leeftijd hoopt de Keniaan ooit in staat te zijn de bijbel te lezen en veearts te worden.
Guus Geluk
Er zijn zo van die dagen, dat alles lijkt te lukken. Zo’n dag had ik dus gisteren.
Wij zijn fervente luisteraars van Omroep Gelderland , en deze omroep had besloten om eens neer te strijken in het bruisende Barneveld op de Veluwe. Aldaar bevond zich een grote groep knutselende en frutselende lieden, die zich hadden verenigd in de ‘Creavaria’, een uitstalling van noeste huisvlijt, varierend van kantklossen en 3D-kaarten tot beschilderde dakpannen.
Er werd daar wat af gehaakt, gekleid, gebreid en gefiguurzaagd. De Duitsers hebben het heel mooi over ‘Basteln’. Temidden van de houtkrullen bevond zich dus de stand van Omroep Gelderland in het kader van het programma ‘Wachtwoord‘.
Het gaat hier om een wachtwoord, waarmee je je, onder medeneming van een conterfeitsel, in dit geval iets van lucifers, moet vervoegen bij de stand. Wij sloegen dus direkt aan het bastelen. Het resultaat
mocht er natuurlijk zijn: een variatie op het fraaie werk van Magritte.
Als u op het linkje klikt komt u op een prachtige Magritte-site. Aangezien je een messenset kon 
winnen
ter waarde van 800 euro, wilden wij voor onze dochter, die dit jaar op de Hogere Hotelschool is begonnen om onder andere te leren hoe je een kip door midden moet hakken, wel zo’n setje winnen. Nu heb ik nooit geweten dat er messensets bestaan
ter waarde van dit soort bedragen, dus alleen daarom al was dit een openbaring.
Bovendien was één en ander verpakt in een koffer, die – zo verzekerde een bijgeleverde folder- ook al 109 euro kostte, en bovendien een ‘elegante Ausfürung’ had. Ja, als die Duitsers gaan basteln, dan doen ze het gründlich.
De vele hout- en kartonsnijders op de markt zouden er hun vingers bij afgelikt hebben. In elk geval, mijn klokkend stemgeluid schalde al snel door de ether, en om half een volgde dan de prijsuitreiking, waar wij nota bene drie ( ! ) prijzen in de wacht sleepten! Lucky Day! 
Waar mijn overige gezinsleden vooral blij mee waren, was het feit dat ik naast de messenset
ook 10 lessen fitness won bij de sportschool hier in het dorp. Mijn buik zwol op bij het idee, daar ik daar al eens eerder in een vlaag van sportiviteit mij aan diverse afschuwelijke toestellen had vergrepen,
maar dat is een verhaal apart en daar kom ik zeker nog eens op terug. Ik zal van mijn komende bevindingen aan de sportschool hier uitgebreid verslag doen, daar kunt u op rekenen! Ook wonnen wij nog een culinair diner voor goede Iraakse vrienden
van ons, die dat meer dan iemand anders verdiend hebben.
Om deze gedenkwaardige dag feestelijk af te sluiten trakteerden wij ons op een heerlijk avondje sauna
waar ik alvast enige voorbereidende oefeningen op mijn avonturen in de sportschool mocht plegen, in de vorm van enkele rondje amechtig voortploeteren door het zwembad. De weegschaal staat momenteel op 88,90 kilo. Hoe zal dat over tien weken zijn?
Tot slot: toen wij naar huis reden doemden daar ineens enkele vervaarlijk uitziende wetsdienaren op, die ons op slinkse wijze in een allcoholfuik lieten lopen. Mocht ik eindelijk eens blazen, is mij nog nooit overkomen! Ach, twee biertjes en dan nog enkel uren zweten in de sauna, daar vind je niets van terug! Guus Geluk in eigen persoon.
Nationale Docentendag!
Trouwe lezertjes zullen inmiddels wel uit mijn stukjes hebben opgemaakt dat ik werkzaam ben in het onderwijs, sterker nog, en ben dat al sinds 1976. Uit onderzoek is gebleken dat een beroep in het onderwijs tot de zwaarste taken mag worden gerekend. Gemiddeld is een docent op zijn 42e jaar afgekeurd en brengt hij of zij de rest van zijn dagen als een kwijlend, geestelijk en lichamelijk wrak door in een sanatorium, waar de ex-onderwijsgevende door de zuster in een karretje wordt rondgereden, met tussen de middag lekker pap en daarna de eendjes voeren in de vijver die voor het gesticht ligt.
Ik ben die leeftijd ruimschoots gepasseerd, en ik denk dat ik dat toch vooral te danken heb aan de opbouwende woorden en de ondersteuning die ik vanuit Den Haag ondervind. Men is daar voortdurend in de weer om mijn beroep zo aantrekkelijk mogelijk te maken.
Zo kreeg ik onlangs twee uitnodigingen: één voor een conferentie over “Leraar met hart en ziel”, van het APS op 14 september, en één voor de Nationale Docentendag, over “Hoe pakt u competentiegericht onderwijs aan?” op 28 september. Heerlijk twee daagjes er tussenuit om mijn eigen competenties op te krikken. In de uitnodiging voor de laatste conferentie wordt mij juichend meegedeeld dat ik spil ben van een proces, dat de student ( in mijn geval een MBO-leerling ) afhankelijk is van mijn succes,dat ik zal horen hoe anderen succes hebben en dat ik mag zelf aan de slag met een drietal workshops!
De workshops beginnen om 11.00 uur en duren – onderbroken lunch en koffie- en theepauze- tot 16.30 uur. De conferentie begint om 9.30 uur, waardoor de eigenlijke conferentie dus anderhalf uur in beslag neemt. Kosten voor het geheel: slechts 749 euro, ex. BTW! ( en daarbij zit nog een waardevol naslagwerk , wat tegenwoordig ‘syllabus’ heet en wat bestaat uit een stapeltje stencils ter waarde van 199
euro ). De andere conferentie kost me slechts 295 euro, en daarbij ook al een waardevol naslagwerk en leuke workshops! Even een tip voor wie snel rijk wil worden: je organiseert een paar bobo’s, hapje, drankje, laat ze elk een kwartier neuzelen, laat dat uittypen, vul de rest van de dag met workshops en leuke knutselarijen, en klaar ben je. Doet het erg goed in onderwijsland.
Bij elkaar, inclusief reiskosten, kan ik er dus voor het schamele bedragje van 1100 euro weer een vol jaar enthousiast tegen aan! Dat is toch heeeeel wat leuker ontspannen dan een weekje Centerparcs.
Tot overmaat aan feestvreugde kreeg ik vorige week vanuit Den Haag ook nog een ambtelijk schrijven onder ogen, waarin werd meegedeeld dat wij voortaan een ‘hybride rol van coach en sensor’ vervullen. Kijk, daar kun je op feesten en partijen nog eens mee voor de dag komen, in plaats van schrikachtig in een hoekje met een glaasje grenadine, en maar hopen dat niemand je vraagt wat jij in het maatschappelijk leven doet.
Hamster-energie
In Engeland heeft een 16 jarige tiener met een inventieve geest een nuttige toepassing voor zijn hamster bedacht. Deze beestjes vertonen zoals bekend een prangende behoefte om eindeloze afstanden af te leggen, bijvoorkeur in een molentje. Ik spreek uit ervaring, want de hamster van mijn dochter vertoont soortgelijk gedrag in een nogal hinderlijk piepend molentje, waarvan het geluid dwars door de muur heen dringt. Het molentje is namelijk ingenieus verbonden met een apparaatje dat de mobiele telefoon kan opladen. Elke twee minuten die de hamster puffend en hijgend in zijn molentje rond jogt, levert ongeveer 30 minuten beltijd op.
Nou lijkt me dat ook een uitstekende oplossing voor onze hamster, en er zijn natuurlijk meer variaties mogelijk. Met wat knutselen zou een in deze warme nachten erg handige ventilator aangesloten kunnen worden, of de koelkast, en als je sterk gaat uitbreiden zou elke zichzelf respecterende dierenwinkel volledig self-supporting op hamster-energie kunnen draaien. Als dat geen groene stroom is, dan weet ik het niet.