Contemplatie en bezinning

Dit stukje moet u niet lezen tijdens of vlak voor de maaltijd, want het heeft misschien een wat onsmakelijke teneur, maar bijvoorbeeld tijdens een moment van contemplatie en bezinning op een rustig plekje in uw huis. Daarvoor is natuurlijk geen uitgelezener plek dan het toilet. Hoe kom ik daar nu weer in vredesnaam bij?

Wel, oplettende lezertjes weten misschien dat ik sinds een aantal weken de gelukkig bezitter ben van een iPhone. Dit hebbedingetje, wat je leven onherstelbaar verandert, heeft allerlei aardige eigenschappen. Je kunt er allerlei nuttige of volslagen nutteloze programmaatjes op zetten, zoals een applicatie waarmee je met je iPhone een foto maakt, die vervolgens naar een wildvreemd persoon op aarde wordt gestuurd. Op hetzelfde moment krijg je ook een foto van een willekeurige andere vreemde ergens op aarde terug, met eventueel de mogelijkheid aan deze persoon iets terug te sturen, als antwoord op de ontvangen afbeelding. Zo stuur ik nogal eens een foto van – heel interessant – de beschuitbus deze aardbol over, omdat die toevallig voor mijn neus staat bij het ontbijt; als mijn vrouw nog niet beneden is moet je tegenwoordig toch wat zonder krant. Meestal komt er dan ook een stukje ontbijttafel terug.

Ook worden er veel katten rondgestuurd. Die liggen geregeld net als de mijne op schoot, dus is het handig om daar even een plaatje van te schieten, en ik ben blijkbaar niet de enige die daar zo over denkt.  Men zit of hangt wat op de bank trouwens, al spelend met de iPhone. Ik heb al tientallen foto’s binnen van benen en die met sokken aan de voeten ergens op de tafel voor hen rusten. De iPhone-wereldbevolking gebruikt deze gadget dus vooral op de bank, en dan ook nog eens als men zich stierlijk verveelt. Waarom ga je anders je voeten fotograferen?
Het aardige is, dat je precies op de bij de iPhone meegeleverde Google Maps kunt zien waar je ontvangen foto’s vandaan komen, tot op de meter nauwkeurig. Vieze foto’s worden niet verstuurd. Gebeurt zoiets, dan kun je de afzender rapporteren aan een strenge iPhone-meneer, die vervolgens de schuldige blokkeert en diens iPhone laat ontploffen, denk ik zo.

Nu weer even terug naar de titel van mijn verhaal. Oplettende lezers zullen hebben opgemerkt dat de layout van dit weblog een redelijk ingrijpende verandering heeft ondergaan. Ook dat is de schuld van mijn iPhone. Wauwel is nu overal goed te lezen, bijvoorbeeld vanaf de iPhone tijdens een moment van contemplatie en bezinning op het toilet. Waar je vroeger de krant meenam, neem je nu je mobieltje mee, en kun je ongestoord genieten van toekomstige schrijfsels. Of van je mail, want op die plek las ik een mailtje van een blijde lezer, dat hij nu eindelijk dit weblog ook goed vanaf zijn iPhone kon lezen. Waar de stoelgang al niet goed voor is.