Wel, beste lezertjes, op deze laatste dag van het jaar past het ook Wauwel om nog enige overpeinzingen in de avond van het leven op te rispen. Terwijl ik dit schrijf is mijn woning in het dorpje B, ergens op de Veluwe, gehuld in dichte kruitdampen, die veroorzaakt worden door irritante buurjongetjes van een jaar of negen, waarvan de ouders het blijkbaar goed vinden dat hun kroost mogelijk een oogje of wat vingertjes gaat missen. Een stuk mond of stemband zou trouwens ook een aardige optie zijn.
Vuurwerk is toch zóóó 2007, iets voor paupers. Hopelijk vliegt er zo’n onbeduidend rotpijltje tegen mijn raam, dan kan ik schuimbekkend van razernij als een soort Boze Buurman de politie bellen. Niet dat die zal komen natuurlijk, maar het idee geeft veel voldoening. Een peloton ME, wat van drie kanten het huis binnenvalt ( ook met bijlen via het dak ), de knaapjes in kwestie plat op de grond liggend met gespreide ledematen ( als die er nog aan zitten ), als lekker brokje ten prooi aan verscheurende politiehonden, de beide ouders jammerend en handenwrijvend afgevoerd in een politiebusje. Explosieven-opruimingsdienst erbij, want mogelijk zware explosieven in de woning, SBS 6 filmt vanuit de lucht, en vanavond zal Milika Peterzon ons haarfijn verslag doen van de sensationele ontwikkelingen naast mijn huis. Wordt het toch nog een gezellige oudejaarsavond.
Want ja, wat moet je. Drie dochters, en alledrie weg naar onbestemde feesten die ongetwijfeld zullen uitdraaien op een orgie van geweld, drank en drugs op een tijdstip waar beide ouders al lang met een mooi boek in de hand onder het leeslampje in bed liggen, nog nagenietend van de Oudejaarsconference van Wim Kan die ze twintig jaar geleden op video hebben opgenomen. Neem jij nog een oliebol, schat. Nee dank je, ik heb er al twee op. ’t Is al tien over twaalf, is het niet eens bedtijd?
De hele avond TV-kijken is dus not done, hè? Niets vreselijkers dan allerlei “bekende” Nederlanders die mekaar weer eens dikke veren in de al zo volgeprikte kont steken of Paul de Leeuw die ons uitzinnig schreeuwend en blèrend door de klok van twaalf moet hijsen. 2008: Het jaar van het Kwetsen moet kunnen. Het jaar van Je ding willen doen. Het jaar van Schijt aan iedereen. Het jaar van Weg met ouwe zakken. Het jaar van Ik-eis-respect! Het jaar van Milieu, wat is dat? Het jaar van Patjepeeërs, Tokkies, Bumperklevers en VVD-ers met dikke varkenskoppen die het nog eens extra opnemen voor de autolobby en de bonusregelingen voor topmanagers. Het jaar van nog meer onderwijsvernieuwingen.
Wauwel is een beetje somber dit keer. Het wordt dus tijd voor alvast een eerste oliebol, dat brengt de stemming er alvast wat in.
En misschien wordt het ook wel een jaar van wat meer vrede op aarde, en van wat verdraagzaamheid, van mekaar de ruimte geven, van wat minder nemen, van eens luisteren naar elkaar en van respect verdienen in plaats van eisen. Misschien smelten de ijskappen wel wat minder hard, misschien blijven we komend jaar kerngezond, misschien slanken we wel af, hoewel vandaag het blijde nieuws in de krant stond dat mannen met een buikje gemiddeld anderhalf jaar langer leven. Als dat geen goed begin is, dan weet ik het ook niet meer. Nòg maar een oliebol dus.
Ik wens alle lezers een gezond en gelukkig ( van het één komt vaak het ander ) 2008.