Het regent dat het giet en het stormt en het is zomer, dus tijd voor een personeelsdagje ergens in een – naar het leek – zojuist drooggelegde polder.
Men kon kiezen: sowieso koffie met gebak in een golf-resort, en daarna òf golfen, òf een rondleiding door een nabijgelegen dierenpark, en ’s avonds diner in een stadje in de buurt.
Nu ben ik gedurende diverse intrigerende stagebezoeken al vele malen door een leerling achter de schermen van een dierenpark rond geleid, en zo doken beelden op van kille, betegelde tochtige ruimtes, waar onder begeleiding van een slecht afgestelde en veel te hard spelende hysterische 3FM-radio de leerling in kwestie zich onledig hield met het in stukjes snijden van partijen bijna afgekeurde haringen, die dan straks weer met smaak door een of ander dier zouden worden verorberd. Of ik ook eens wou proberen. Nou nee, ik moet mijn notitieblok vasthouden.
Golfen dus maar, want netwerken met een cardioloog of een geslaagde optiehandelaar kan heel lucratief zijn, zoiets heb je nodig in het onderwijs. Nooit gedaan bovendien. Ja, ooit had ik bij de Aldi een complete set golfclubs willen aanschaffen, je komt op een leeftijd dat je de sport wandelend wilt kunnen beoefenen, maar met mijn ontoereikend onderwijssalarisje zou ik bij lange na de contributie van het golfterrein niet kunnen betalen. Toch had het wel interessant gestaan, zo’n tas met sticks nonchalant op de achterbank.
Uit de stortregen doemde het golf-resort op. Veel luxueuze residences in de verkoop, bootje aan het water, balletje slaan vanuit uw achtertuin, goede belgging en zo. Wij vervoegden ons dus in blijde verwachting van het gebak bij de chique receptie, waar wij kribbig werden doorverwezen naar een winderige partytent die een eind verderop te midden van een zompige moddervlakte de elementen stond te trotseren. Daarnaast een soort patatkar en nog twee verplaatsbare toiletten in een waterplas. Hier zouden wij, gezeten op wankele houten bankjes, onze koffie uit papieren bekertje en brokje taart uit plastic bakje kogen nuttigen, waarbij gesprekken werden overstemd door de kletterende regen en het klapperen van het tentdoek.
Het zou zeker droog worden, voorspelde een opgewekt jongmens, “golfprofessional in opleiding”. Ook daar kun je dus je school al voor verzuimen blijkbaar. Na een uurtje de vanwege het ongemakkelijk op de bank zitten opkomende rugpijn bestreden te hebben met veel bekertjes koffie drinken, vond de golfprofessional dat het wel dsroog genoeg was en kregen wij onze eerste lessen. Een emmertje met ballen leegslaan tegen een visnet. Dat was aardig, ware het niet dat door mijn rugpijn de uit het emmertje te halen balletjes steeds meer op bowlingballen begonnen te lijken. Had ik nu al mijn aandelen en opties maar verzilverd , dan liep er zo’n koelie achter mij aan die maar wat graag alles voor mij opraapte en mij gedienstig in zo’n electrisch golfkarretje hielp, op weg naar de volgende hole of de middagsherry.
De golfprofessional trok zich nu terug om op te drogen en stuurde ons de baan op, met kaartje en potloodje om de score bij te houden. Zo ploeterden wij een tijdje voort, maar na een kwartiertje werd het zicht op het volgende vlaggetje steeds meer belemmerd door de neergutsende regen, zodat het tijd werd om gezellig klam nog een aantal uren in de tent op de bankjes door te brengen, tot het moment van het diner in het naburige stadje. Eerst was daar nog de lunch, die bestond uit een door een jongmens aangereikt wit bolletje met kroket en een papieren zak, waarin zich ondermeer een soort dubbelgevouwen pannenlapje bevond met daartussen een rozige substantie. Men vertelde dat dit zalm was.
Het stadje in de buurt bood gelukkig enig vertier in de vorm van een aantal etablissementen waar ik een sterke neiging tot erwtensoep met worst voelde opkomen en in elk geval een beetje kon opdrogen. Zo brak de avond aan, waarin wij ons vervoegden bij een soort veredelde Mc Donalds. Daar mochten wij stevig scheppen – maar niet te veel – in een aantal bakken waarin allerlei dingen lagen en dreven.
’s Avonds maar een pilletje genomen. Het was een leuke dag. Nu vakantie graag.
Wie zich als onderwijsinstituut enigszins wil onderscheiden van andere, dient behalve met een modern, vooruitstrevend lesprogramma ook met een hippe layout te komen. De over mij gestelde overheden hebben nu bedacht dat het wel aardig zou zijn als ook het personeel zich van zijn beste kant laat zien, en daartoe is nu ‘representatieve kledij’ aangeschaft.
