[youtube]http://nl.youtube.com/watch?v=YPrAC2gjU8I[/youtube]
TNO heeft ons afgelopen weekend verblijd met de resultaten van nieuw onderzoek, waaruit is gebleken dat staand vergaderen effectiever en kostenbesparender is. De kwaliteit van de besluitvorming zou op peil blijven en de vergadertijd kan met een derde worden teruggebracht, wat weer een kostenbesparing van 10 miljard oplevert.
TNO heeft daarvoor vergadertafels ontwikkeld die in hoogte verstelbaar zijn en met zo’n vinding gaat je fantasie natuurlijk meteen op de loop. Wat moet ik me daarbij voorstellen, bij in hoogte verstelbare tafels? Voor mijn geestesoog zie ik een vergadering, waarvan wij er in het onderwijs zeer vele hebben. Wij vergaderen als gewone docenten standaard al minstens drie klokuren per week, en daarnaast komen alle incidentele vergader en overlegmomenten op diverse plaatsen in het gebouw. Dat betekent dus overal verstelbare vergadertafels, waarbij je je kunt afvragen of dat bijvoorbeeld grote tienpersoonstafels of kleine eenpersoonstafeltjes moeten zijn. Zien we alleen de hoofden boven de tafel uitsteken, of een vinger van iemand die ook nog wat wil zeggen, of worden ze zó laag ( in het geval van een tienpersoons model ) dat ook de kleinste aanwezige comfortabel over het blad heen kan leunen terwijl de wat langer bedeelden dubbelgevouwen over de tafel heen moeten kapseizen om hun doodles op een papiertje te kunnen krabbelen?
En dat in hoogte verstellen, gaat dat automatisch onder zacht gezoem, zodat het vergaderende team op een zacht op en neer golvende hypnotiserende zee begint te lijken, met hier en daar een murmelend vergadervoorstel?
Het zou ook zo maar kunnen dat de voorzitter een soort afstandsbediening in de handen houdt, waarmee hij het blad van een wegdommelend persoon met een ruk omhoog kan laten schieten. Of een Wii-Fit achtige contraptie, die de aandachtmomenten van de vergaderaar nauwkeurig registreert en eventueel tips geeft om wakker te blijven.
Het is wel zeker dat de vergadertijd door staand vergaderen zal worden ingekort. Het krijgt bovendien iets gezelligs, iets bar-achtigs. Ik pleit eigenlijk ook voor het volledig weghalen van alle stoelen in de klaslokalen, behalve die van de docent natuurlijk. Dat geschommel en dat onderuit gezakte gehang altijd, dat stoort me toch al. Gewoon “Geef acht! ” en direkt in de houding, een lesuur lang. Ordnung muss sein. Ook de lessen kunnen dan net als het vergaderen aanzienlijk worden ingekort, met een derde dus. We zouden aan het plafond voor de vermoeideren wat lussen kunnen aanbrengen, net als in een bus.
Beter nog, als we toch staan, lopend vergaderen! Dat scheelt nogmaals een derde in tijd, en bespaart ook enorm op het koffiehalen onder schooltijd. Je blijft er ook gezonder bij door de beweging, en dat scheelt weer in ziektekosten en verzuimde uren. Komt er dus een lopend en druk pratend docententeam op je af, koffiebekertjes in de hand, dan kan dat altijd tegen de directeur zeggen dat men aan het vergaderen is.
Misschien is hardlopend vergaderen nog beter, dat is nóg weer gezonder.Doordat het gros van de docenten over een niet al te beste lichamelijke conditie beschikt, heeft men dan ook geen puf meer om tijdens het hardlopen nog wat zinnigs te zeggen, zodat de vergaderingen nóg sneller afgelopen zijn. Het uiteindelijke en ultieme resultaat zal zijn het totaal afschaffen van vergaderen, dat scheelt dus geld, tijd en inspraak. Zijn we ook van dat gezeur af en hebben we meer tijd om amechtig voor de buis te zitten en na te denken wat we eigenlijk allemaal hadden willen zeggen.