Wie zich als onderwijsinstituut enigszins wil onderscheiden van andere, dient behalve met een modern, vooruitstrevend lesprogramma ook met een hippe layout te komen. De over mij gestelde overheden hebben nu bedacht dat het wel aardig zou zijn als ook het personeel zich van zijn beste kant laat zien, en daartoe is nu ‘representatieve kledij’ aangeschaft.
Wat moet ik me daarbij voorstellen. Allerlei gruwelbeelden passeren in eerste instantie mijn geestesoog: zo’n soort olympische outfit van een jasje met een goud gestikt fantasie-embleem, een of andere gestreepte pantalon en een koddig hoedje, alles in de oranje-groene kleurcombinatie van ons schoollogo. Op de eerstvolgende representatieve bijeenkomst, bijvoorbeeld een diploma-uitreiking, marcheert het voltallige team in de nieuwe outfit de aula in, vooraan de directeur, die de schoolvlag draagt, en daarachter de ondergeschikten, links en rechts minzaam wuivend naar het verbijsterde publiek, dat gekleed in te blote topjes, Heineken T-shirts, naveltruitjes, spijkerbroeken met gaten, fout en te kort gestrikte dassen ( veehouderij-afdeling ) het tafreel aanschouwt.
Zo’n soort schooluniform geeft de docent weer standing, je zou ook aan rangorde-tekens op de mouw kunnen denken. Het middenmanagement een paar strepen, en de directie gouden galons, en natuurlijk een hele hoop medailles op de borst. De medaille voor de Meeste Vooruitstrevende Onderwijsvernieuwing, een onderscheiding voor getoonde visie, een erepenning voor inspirerend leiderschap, de Teambuilding-onderscheiding, de gouden speld voor het vijfhonderdste bijgewoonde onderwijscongres en zo nog wat attributen.
Gewone docenten krijgen een jasje van iets eenvoudiger snit, met bijvoorbeeld goudkleurige knopen, maar dan van plastic. Voor in de les -want de leerlingen doen dat ook – een hippe baseballpet.
Naast de kledinglijn, toch wel op zijn minst te ontwerpen door Frans Molenaar of Fong Leng, zou ook een cosmetica-lijn te overwegen zijn: iets van patchouli met een ondertoon van schoolkrijt of zo. En een sieradenlijn: een navel of tepelpiercing in de vorm van het schoollogo. Tattoo’s in die trend mogen natuurlijk ook.
Zelf zou ik geregeld het liefst gekleed in een harnas naar school gaan: kletterend en rinkelend het lokaal binnen klossen, en je hebt gelijk aandacht. Ik wacht het maar af. Straks vind ik ’s morgens op mijn bureau een keurig in cellofaan verpakt t-shirt, een paar sokken, genoemde baseball-pet en een donkere spijkerbroek, one size fits all, alles met schoolopdruk. Ze weten nu na 10 weken les mijn naam al niet, dat zal er niet beter door worden. Ach, we zien wel. Het komt allemaal wel goed.
Bont is weer in de mode… kakelbont!