Trouwe lezertjes zullen inmiddels wel uit mijn stukjes hebben opgemaakt dat ik werkzaam ben in het onderwijs, sterker nog, en ben dat al sinds 1976. Uit onderzoek is gebleken dat een beroep in het onderwijs tot de zwaarste taken mag worden gerekend. Gemiddeld is een docent op zijn 42e jaar afgekeurd en brengt hij of zij de rest van zijn dagen als een kwijlend, geestelijk en lichamelijk wrak door in een sanatorium, waar de ex-onderwijsgevende door de zuster in een karretje wordt rondgereden, met tussen de middag lekker pap en daarna de eendjes voeren in de vijver die voor het gesticht ligt.
Ik ben die leeftijd ruimschoots gepasseerd, en ik denk dat ik dat toch vooral te danken heb aan de opbouwende woorden en de ondersteuning die ik vanuit Den Haag ondervind. Men is daar voortdurend in de weer om mijn beroep zo aantrekkelijk mogelijk te maken.
Zo kreeg ik onlangs twee uitnodigingen: één voor een conferentie over “Leraar met hart en ziel”, van het APS op 14 september, en één voor de Nationale Docentendag, over “Hoe pakt u competentiegericht onderwijs aan?” op 28 september. Heerlijk twee daagjes er tussenuit om mijn eigen competenties op te krikken. In de uitnodiging voor de laatste conferentie wordt mij juichend meegedeeld dat ik spil ben van een proces, dat de student ( in mijn geval een MBO-leerling ) afhankelijk is van mijn succes,dat ik zal horen hoe anderen succes hebben en dat ik mag zelf aan de slag met een drietal workshops!
De workshops beginnen om 11.00 uur en duren – onderbroken lunch en koffie- en theepauze- tot 16.30 uur. De conferentie begint om 9.30 uur, waardoor de eigenlijke conferentie dus anderhalf uur in beslag neemt. Kosten voor het geheel: slechts 749 euro, ex. BTW! ( en daarbij zit nog een waardevol naslagwerk , wat tegenwoordig ‘syllabus’ heet en wat bestaat uit een stapeltje stencils ter waarde van 199
euro ). De andere conferentie kost me slechts 295 euro, en daarbij ook al een waardevol naslagwerk en leuke workshops! Even een tip voor wie snel rijk wil worden: je organiseert een paar bobo’s, hapje, drankje, laat ze elk een kwartier neuzelen, laat dat uittypen, vul de rest van de dag met workshops en leuke knutselarijen, en klaar ben je. Doet het erg goed in onderwijsland.
Bij elkaar, inclusief reiskosten, kan ik er dus voor het schamele bedragje van 1100 euro weer een vol jaar enthousiast tegen aan! Dat is toch heeeeel wat leuker ontspannen dan een weekje Centerparcs.
Tot overmaat aan feestvreugde kreeg ik vorige week vanuit Den Haag ook nog een ambtelijk schrijven onder ogen, waarin werd meegedeeld dat wij voortaan een ‘hybride rol van coach en sensor’ vervullen. Kijk, daar kun je op feesten en partijen nog eens mee voor de dag komen, in plaats van schrikachtig in een hoekje met een glaasje grenadine, en maar hopen dat niemand je vraagt wat jij in het maatschappelijk leven doet.