[vimeo width=”450″ height=”300″]http://www.vimeo.com/2533749[/vimeo]
In deze tijd van het jaar is het altijd spannend hoeveel kerstkaarten je krijgt. Het aantal ontvangen wensen zegt natuurlijk iets over je populariteit. Ook is het altijd opletten geblazen wat voor soort kaart je krijgt. Is het er eentje die je gratis bij een pakje Unox soep krijgt, of bij de Donald Duck, zoals bij ons het geval leek te zijn. Een miniscuul kartonnetje met oom Donald en Katrien, die ons beiden Merry Christmas wensen. Die mensen krijgen dus volgend jaar niks, als het aan mij ligt.
Er zijn knutselgrage lieden die aan de slag gaan met veel 3D-papier, knipvormpjes en strooi-glitter. Dat zijn vaak de eenzamen en ongetrouwden, of mensen zonder internet. Die worden op Sinterklaasavond ( je moet toch wat ) op de bus gedaan, en tot ver in januari loop je nog glitter van de vloer te vegen.
Sommige kerstkaarten zijn vrijwel onleesbaar: oude mensen. In kriebelig en beverig schrift wensen zij je een goede gezondheid toe. Dan zijn er ook mensen die ergens dik in de zomer de hele familie maar weer eens door de plaatselijke strandfotograaf laten vastleggen, en die dat kiekje dan heel toepasselijk rond de kerst op een stukje karton plakken. Je galerij met ontvangen kaarten kan zo soms ongewild een berg verborgen menselijk leed tentoon spreiden
Het vreselijkst zijn de kaarten die tegenwordig in toenemende mate digitaal binnenkomen, vooral die via Hyves: veel geglitter en Amerikaanse zoetgevooisde tingeltangelmuziek. Je kunt digitaal stevig voortknutselen tegenwoordig. Zo kreeg ik toch nog een kaartje vol typisch Finse kerstgedachten binnen. Klik op het plaatje voor het filmpje, en nog even een waarschuwing: ’t is niet voor teerbesnaarde zielen.
