’t Is zaterdagmorgen: geen Volkskrant, maar – tot mijn afschuw en verbijstering – een Telegraaf in de bus, die je ook op zaterdag in 10 minuten hebt uitgelezen. Het hele ontbijt was dus ontredderd, want een goed leesbare krant hoort bij het zaterdagochtendritueel. Ondertussen had ik natuurlijk de bezorgservice gebeld: “U krijgt nu een keuzemenu te horen”.
Wonder boven wonder kreeg ik op een gegeven moment een echt mens aan de lijn, hetgeen tegenwoordig een vrij unieke ervaring is. Er waren al meer klachten geweest, vandaar. Nee, de krant wordt absoluut vanmiddag nabezorgd, er zal een speciale melding van gemaakt worden. Nou, mooi niet dus. Maandagmorgen maar gelijk weer gebeld.
“Ja dat is heel vervelend meneer, nou, dan komt de krant van zaterdag alsnog vanmiddag.”
Die middag viel er een tweede maandagkrant in de bus. De bezorgservice was het nu wel met mij eens dat de bezorging in het dorpje B. blijkbaar in handen is van een der nazaten van Bokito. Vandaag zou de krant alsnog bezorgd worden, wat vanzelfsprekend niet gebeurde.
Dus belde ik bij thuiskomst maar weer eens met de bezorgservice, die mij geduldig door het keuzemenu leidde, waarna ik zou worden doorverbonden met opnieuw een echte medewerker. Deze medewerker nam echter niet de moeite om op te nemen maar verbrak na enkele minuten tot twee keer toe de verbinding. Dan maar de redactie gebeld, waar men natuurlijk diep geschokt was. “Nee, u wordt altijd doorverbonden!”
“Nou, ik dus niet!”. Of ik de zaterdagkrant alsnog wil hebben. Dat wil ik dus zeker, ook al zal hij opnieuw gedrukt moeten worden. Het is nu een principe-kwestie geworden. De krant wordt nu morgen per post verstuurd. Wie weet krijg ik dan zaterdag nog de zaterdagkrant van afgelopen week. Ik hou u op de hoogte.
UPDATE 13/12:
Nog steeds geen krant natuurlijk. Wel heb ik weer gebeld, je leert de mensen daar een beetje kennen zo. Of ik mezelf dan misschien maar publiekelijk moest verbranden om wat aandacht voor mijn zaak te krijgen. Nou, er was nu een mevrouw, die ging hem dus nu echt zelf heel persoonlijk op de bus gooien. Wij wachten af. O ja, ik verblijd me ook al heel erg op de komst van de bezorger met zijn Nieuwjaarwenskaartje. Ik hoop hem persoonlijk te woord te staan. Wordt gezellig.
Update 18/12
Ja, nog steeds niks natuurlijk. Die aardige mevrouw die hem op de bus zou gooien, heeft blijkbaar zichzelf uit pure wanhoop vóór de bus gegooid. Ik verdenk nu ook de post van een geheime samenzwering tegen mij, samen met de Volkskrant. Twee keer een krant op de bus, twee keer niets aangekomen. Zal ook wel iets met de inlichtingendienst van doen hebben. Subversieve vent, die B.