In de trein mag ik het laatste plekje tussen een groepje hevig blond gekapte en geparfumeerde dames van iets jonger dan ik in mijn bezit nemen. Zij gaan naar de huishoudbeurs, “Nederlands grootste vriendinnenbeurs”. In de grote stad, in Amsterdam. Zo te zien en te horen gaan er meer in mijn coupé die kant op: veel goudstiksel op laag uitgesneden truitjes, veel blikkerende sieraden en veel blijdschap en opwinding over het komende optreden van ene Thomas Berge. Als ik het programma nu op de site bekijk, is die al de eerste dag geweest, maar mogelijk gaan ze dus vandaag voor de tweede keer, zó leuk is het daar. Ze zullen daar genieten van een interview met Patty Brard, u weet wel, van die klysma’s ( neem nog een kop koffie ). Er zitten ook een paar mannen tussen, die mogen of moeten denkelijk ook mee. Wat moet een man daar op Nederlands grootse vriendinnenbeurs? Ik stel mij zo voor dat daar een soort speelhoek is ingericht, met computerspelletjes, een paar glimmende motoren, een stapeltje Playboy’s met daarin Patricia Paay ( je zou daarna nooit meer aan sex willen denken ), een beeldscherm met filmpjes van snelle auto’s. Of de kamerdebatten. Uit de luidspeakers schalt door de ruimten een stem: “Meneer Wauwel wil graag opgehaald worden door zijn vrouw! Herhaling: Meneer Wauwel…”
Eigenlijk is het wachten op een fabrikant van bijvoorbeeld dweiltjes of een apparaatje wat ongunstig afstekende haartjes van de bovenlip verwijdert, die mij eens een dagje, tegen een aardige vergoeding, laat ronddwalen op die beurs en die mij er over laat bloggen of twitteren; om de vooroordelen weg te nemen. Laat mij nu eens uit mijn dak gaan bij Jan Smit of Marianne Weber. Mag ik ook eens met een aansteker heen en weer deinen, graaien tussen de bakken met koopjes, mij volproppen met hapjes van de onvermijdelijke topkok Cas Spijkers en mij een breuk sjouwen aan tassen met folders en overjarige tijdschriften, met proefverpakkingen maandverband, afwasmachineblokjes, of wc-verfrissers. Even terzijde: waarom gaan vrouwen altijd in groepen – zo mogelijk gezellig gearmd – naar het toilet? Iemand een zinnig antwoord. Ik zie dat mannen nog niet doen. Maar dit is weer een typisch mannelijk visie op het gebeuren, en dus ongetwijfeld totaal fout.
Ik bekijk even verder het programma: een mega-workout onder leiding van Carlos Lens. Dat betekent de tassen aan de kant en hikkend en boerend de zojuist verorberde hapjes een dolledans door de opgezwollen maag laten maken. Jong voelen. Hip! Daarna een gratis peeling. De beursprijs voor witte tanden bedraagt slechts € 245,-. Je komt met een geel rattengebit, je gaat met een Pamela Anderson-achtige uitstraling, afhankelijk van waar men heeft zitten peuteren.
De vrouwen in de coupé om mij heen hebben er duidelijk en hoorbaar zin in. Thuisgekomen, aan tafel, waar op dat moment twee van de drie dochters en mijn vrouw aanwezig zijn, check ik even mijn informatie. Wat vinden jullie nou aan zo’n huishoudbeurs. Prompt barst men los. Dat wij mannen dat niet begrijpen. Dat het gewoon leuk is, en gezellig. De dochters blijken al precies te weten wie wanneer optreedt. Ik begrijp dat toch niet, krijg ik te horen. “Ga jij nou maar met je iPhone spelen!”
Ja, dat zijn wij mannen. Speels. Wij hebben het niet zo op huishouden. Dat bestaat uit nare klusjes. Stofzuigen , afwasmachine in- en uitruimen ( “Ik heb de hele dag gewerkt en gekookt, dus dat mag jij nou eens doen!” ). Eeuwig de was ophangen en afhalen. Eeuwig vuile mannensokken overal vandaan halen omdat ze niet in de wasmand zijn gegooid. Eeuwig baardhaartjes uit de wastafel poetsen. Eeuwig de overal rondslingerende afstandsbedieningen weer op een net plekje bij elkaar leggen. Eeuwig een nieuwe wc-rol in het houdertje klemmen omdat mannen het zo’n gedoe vinden en belangrijker zaken aan hun hoofd denken te hebben. En die WC’s: eeuwig de boel schoonsoppen omdat wij het vertikken te gaan zitten.
Wij spelen liever. Met onze computers, onze afstandsbedieningen, onze iPhones. Grote kinderen.
Petje af, huisvrouwen van Nederland. Geniet er van, zo’n dagje.