Docenten zijn denk ik de moeilijkst te motiveren personen op aarde. Niet altijd natuurlijk, want als het gaat om salarisverhoging of langere vakanties, dan zijn ze overal voor te porren. “De gemiddelde docent leest 1 boek per jaar , en dat is Elseviers Belastinggids”, beweren boze tongen, die natuurlijk ook geen enkel idee hebben hoe erg wij inmiddels ook in onze vakanties worden gekort. Wij hebben het er allemaal nog steeds voor over, want wij doen het allemaal tenslotte voor onze bloem der natie. Daar hebben wij de handen vol aan, en als er dan een of ander onderwijsadviesbureau met een nieuwe leermethode aankomt, dan wil dat niet altijd tot groot enthousiasme leiden.
Nu schrijf ik dit stukje vanaf de I & I Onderwijs-conferentie in Lunteren, een jaarlijks terugkerend tweedaags gebeuren waar de zegeningen van ICT voor het onderwijs bejubeld worden door een enthousiaste groep hardliners. Het probleem van veel van die hardliners is dat ze door de rest van het schoolpersoneel nogal eens voor computernerds versleten worden: “O jee, daar heb je hem weer met een nieuwerwetsch idee!” Hoe motiveer je nu al die relicten uit de steentijd? Daartoe werd gisteravond een workshop gehouden door Roel van de Wiele, een Belgische trainer/consultant, die in enthousiast Vlaams zeven manieren om iemand te motiveren uit de doeken deed. Opvallend was al, dat hij direct bij de ingang van de zaal stond. Toen ik hem vroeg of dit een workshop werd die directies hun ongemotiveerd personeel in een vlaag van wanhoop en zelfprofilering aanbieden, wist hij mij te melden dat dit iets heel anders zou worden, en ook vroeg hij direct mijn naam. Die bleek hij later tijdens de presentatie goed onthouden te hebben en zoiets is opvallend en het werkt: onthoud direct goed de naam van degene die je aanspreekt.
Er werden zeven manieren van motiveren belicht; ik pik er een paar uit:
De belangrijkste is: Geef eens een compliment. Alles went, behalve een compliment. Niets is natuurlijk leuker dan wanneer je in je werk bevestigd wordt. Een andere motivatie is natuurlijk uitdaging en afwisseling. Daarom is het bezoeken van dit soort congressen zo leuk. Nog een motivatie: het moet gewoon. Daar hoef je dus niet moelijk over te doen. Bepaalde dingen zijn gewoon noodzakelijk. Nu weet ik alleen niet of ik daarmee moet aankmen als ik mijn collega’s weer eens de zegeningen van het ict uit de doeken ga doen.
Humor, en vooral relativering, zijn heel belangrijk. Je werk wordt leuk als je er plezier in en bij hebt.
En een heel belangrijke motivatie om iets te doen is natuurlijk geld. Daar hoef je je dus niet voor te schamen. Bij geld denk ik echter niet alleen daar aan; je zou een ander ook kunnen motiveren door hem of haar eens iets extra’s te geven. zoiets heet geen omkoping, maar stimuleert en bindt wel. ik ben dus in blijde verwachting van een nieuwe Apple-notebook die ik van mijn baas mocht aanschaffen. Ik zit nu al uren te fantaseren over alle leuke dingen die ik daarmee voor school kan doen. Een enorme motivatie dus, ik volg het ding sinds zijn vertreek uit Shanghai al een paar dagen op internet, en via de Balkan, Polen en Keulen is hij vanochtend in Apeldoorn aangekomen. Wordt dus vandaag bezorgd. Ik kan dus haast niet wachten tot ik er mijn eerste presentatie over de zegeningen van deze conferentie mee mag maken.
Een tweedaagse conferentie is geslaagd als je midden in de nacht een uur wakker ligt omdat je allerlei ideeen die je hebt opgedaan gelijk wilt uitwerken. Dat was dus vannacht bij mij het geval!
Het mag inmiddels wel duidelijk zijn dat het “gilde” van onderwijzend personeel meer behoudend is dan vooruitstrevend. Vernieuwingen binnen het onderwijs worden ondanks deze vaststelling zovaak ingevoerd, dat het behoudende gedrag tegelijkertijd garant staat voor het overleven in deze onderwijswereld.
In de ontwikkeling van de werkende volwassenen staat vernieuwing daarentegen niet stil. Moderne technologie wordt gekoppeld aan de juiste leermethode om tot het beste resultaat te komen. Mogelijk kan de I&I conferentie daar de volgende keer aandacht aan geven.