Het is vandaag 5 mei en dus wordt gevierd dat we 60 jaar geleden bevrijd zijn. Bij mij thuis is dat er altijd met de paplepel in gegoten, vooral op 4 mei,
dus ik heb mij naarstig voorgenomen het er ook bij mijn gezinsleden stevig in te rammen. Tot nu toe is dat redelijk gelukt.
Mijn vader ging vroeger op 4 mei zo tegen acht uur zenuwachtig heen en weer ijsberen door het huis en voor het raam naar buiten staan kijken welke onverlaten zich niet aan de twee minuten stilte zouden gaan houden. In het bijzonder werd daarbij sterk gelet op de overbuurman, “de Zeepkoning” genoemd ( vanwege zijn werk als vertegenwoordiger in wasmiddelen ). Die waste dan ( met zijn eigen zeep, vermoed ik ) bijvoorbeeld de auto, of was de heg aan het knippen, en dan ontstak mijn vader in woede, want “de ouders van die vent waren ook fout in de oorlog”. Er waren veel mensen “fout”. Vooral politici van de KVP, de CHU en bovenal de VVD waren fout, met Aantjes voorop. Er waren maar een paar goede politici, namelijk Wolff en Bakker van de CPN.
Op dodenherdenking was de stemming in huis dus gedrukt en ik leverde mijn bijdrage door vorafgaand aan de twee minuten stilte met mijn Airfix-soldaatjes op mijn kamer grote bloederige veldslagen te houden met veel doden, inclusief herdenking. Toch is die opvoeding blijven hangen. Ik heb drie dochters, dus wat het delen van mijn oorlogszuchtige interesses betreft kom ik er uiterst bekaaid af.. Maar daarover wel een andere keer. Om even voor acht uur ijsbeer ik zenuwachtig door de kamer, ik kijk snel even op straat om te controleren wie er wel en wie er niet vlagt ( één van onze buren – die ook vertegenwoordiger is – vlagt dus niet, hetgeen mijn vermoedens bevestigt ). Om acht uur is het stil en de rest van de avond zou ik het liefst in gedrukte stemming doorbrengen met veel triestige films en reportages op TV, maar met zoveel vrouwelijke gezinsleden en sinds gisteravond ook nog twee extra vrouwen in huis, is dat moeilijk.
Toch moest ik er vannacht, toen ik even wakker werd, weer aan denken, aan al die stille graven daar in het donker, aan hen die daar al 60 jaar liggen in de stilte van de nacht….