Het leven van de gemiddelde onderwijsgevende kan toch zomaar uiterst turbulent verlopen. Zo had ik mij vanmiddag een bescheiden plaats achter in de vergaderruimte
toegekend, om alweer een studiemiddag ter lering ende in beduidend mindere mate vermaak over mij heen te laten komen, toen er twee opmerkelijke gebeurtenissen
plaatsvonden.
1. Na een voordracht over de toekomstige geneugten die het wondermiddel ICT over ons zal uitstorten, volgde een seminar ( is erg modern en bij-de-tijd ) over nieuwe onderwijsmethoden op het Kandinsky College in Nijmegen. Dit is o.a. een VMBO-school waar men in de strijd tegen dalende leerlingenaantallen en verzwarting van de school nieuwe lesmethoden heeft ontwikkeld, die mij enigszins deden denken aan Iederwijs.
Nou ben ik niet bepaald een fan van de Iederwijs-methode, zoals oplettende lezertjes in eerdere bijdragen van mij hebben kunnen constateren, maar hier zaten toch enkele zaken in die mij de oren deden spitsen en mij met blij gemoed door onderwijsland zullen doen snellen. Over deze en andere studiedagen volgt spoedig meer.
2. Daarna was het tijd voor afscheid nemen van een vertrekkende collega ( waarover ook later meer ) en eerst nog enkele jubilea. Wie schetst mijn verbazing toen ik één der teamleiders vervolgens significante gebeurtenissen uit mijn lange en kleurrijke leven hoorde schetsen, waarbij notabene geciteerd werd uit deze site!! U begrijpt, mijn blijdschap kende geen grenzen. Visioenen van alweer een extra maandsalaris schoten door mijn hoofd ( je wilt tenslotte allemaal op een Nuon-of Essent-topman lijken ), maar dat bleek ik al te hebben ontvangen toen ik 25 jaar in het onderwijs zat. Ik zat dus al weer 12,5 jaar aan dit boeiende instituut zonder dat ik daar zelf erg in had.
Dat men uit dit weblog citeert is natuurlijk uiterst loffelijk ( het zou verplichte kost op de literatuurlijsten nieuwe stijl moeten zijn: “Lees tenminste 25 weblogs en sms het verslag naar je coach. Als het voldoende is krijg je 25 euro beltegoed”. )
Je bezoekersaantalen zullen vreselijk stijgen, je naam zal over de wereld uitgaan. Je doet mee aan het jaarlijkse Weblogbal. Het heeft natuurlijk ook een nadeel. Nieuwsgierig geworden collega’s, teamleiders en -nog gevaarlijker misschien- managementsleden zullen je weblog gaan screenen. Wat nu? Zelfcensuur? Gedane zaken nemen geen keer. Ik vind het leerlingen-Portfolio gewoon fantastisch en en PEP-gesprekken en -trainingen gaan het helemaal maken. Binnenkort ga ik met u op zoek naar mijn persoonlijke dolfijn, in een zweethut in Drenthe vind ik mijn eigen sjamaan en mijn gelukssteen, en passant doe ik ook nog even een rebirthing.
Collega’s, ik vraag u bij voorbaat nederig vergiffenis voor alles wat jullie hier aan schokkends zullen tegenkomen, maar wie mij een beetje kent, weet dat je één en ander met een flinke korrel zout mag nemen. Je kunt natuurlijk altijd woedend reageren door op het kopje “Reacties” onder aan elk artikel te klikken. Maar jullie kennende, zal dat ook niet direct gebeuren!
En overige onderwijskundige bijdragen zijn van harte welkom.