Ik word nog beroemd. In een vlaag van onbezonnen jeugdigheid heb ik mij eens opgegeven voor de Dutch Bloggies, de jaarlijkse verkiezingen voor de beste weblogs van Nederland. Nu zie ik dat ik daar met nog 284 weblogs ben overgebleven van 1126 nominaties en inmiddels ben doorgedrongen tot de tweede juryronde, en dat Wauwel in de categorie Onderwijs is geplaatst, waar ik nog 19 concurrenten moet zien te verslaan. Ik koester geen illusies omtrent de uitslag op 19 maart, want ze kijken behalve naar originaliteit en schrijfstijl ook nog naar ontwerp en inzet van nieuwe technieken. Nu ben ik altijd hoogst geïnteresseerd in nieuwe technieken, maar inzetten, ho maar! Eens een docent, altijd een docent. Met plaats 284 ben ik dus wel tevreden eigenlijk en ik heb ook geen miljoenenverslindende campagne gevoerd om kiezers te trekken in de Primaries. ’t Is ook allemaal zo’n gedoe. Straks moet ik nog naar de grote stad voor een prijsuitreiking; nee, ik ben al genoeg gevleid zo. En wat moet een verzuurde vijftiger tussen de hippe incrowd ( ook al zo’n jaren zestig-kreet )?
Toch had ik liever in de categorie ‘Persoonlijk’ gezeten. Samen met Wim de Bie dan. Of zo. Onderwijs, is dat niet altijd persoonlijk? Ik had het er vandaag met een klas over. Over ordeproblemen, en docenten die geen orde kunnen houden. Net zo lang doorgaan tot er eentje in huilen uitbarst, daar voor die klas….en waarom kan de ene leraar het wel en de andere niet. En hoe verschrikkelijk het is als je als leerling of leraar gepest wordt. en je ziet dan sommige leerlingen denken: Hij heeft het over mij, hij weet in wat voor hel ik jaren heb geleefd. En zo heb je het belangrijkste gedaan wat je in een les kunt doen: niet iets leren, maar een persoon zijn en je in een andere persoon kunnen verplaatsen.
Het hangt van je persoonlijkheid af, zeiden ze. Gelukkig maar, ik heb orde, zonder te hoeven schreeuwen, of met vuisten op tafel te slaan; dus persoonlijkheid blijkbaar. En het is nog leuk ook. Ik ben blij met mijn nominatie.
Kunst, wijsheden en meer…