Binnen het onderwijs is er steeds meer aandacht voor veilig internetten. Nu het usance lijkt te worden dat jongeren hun hele hebben en houden op Hyves zetten, in een vlaag van digi-exhibitionisme, zijn er natuurlijk ook steeds meer lieden die op twijfelachtige wijze door de wijd openstaande Hyves-raampjes naar binnen gluren. Het is een goede Nederlandse gewoonte om ’s avonds de gordijnen open te houden, en wat is dan aardiger dan nog een blokje om met je gade en eens te kijken wat iedereen zo uitspookt terwijl men onderuitgezakt voor de bank zak nummer zoveel met chips naar binnen werkt. Vervolgens ga je dan natuurlijk niet even aanbellen en vragen of je binnen mag komen, maar op Hyves en veel van dat soort sites is het een stuk makkelijker. Je meet je een nieuwe virtuele identiteit aan, je trekt eens twintig jaar van je leeftijd af en twintig kilo van je postuur, en voilá, daar staat me toch een Adonis voor de digitale deur! Gauw binnenlaten dus, zeker als je een wat labiele virtuele persoonlijkheid hebt.
Terwijl ik dit stukje schrijf, staat mijn MSN aan, en zie ik dat er zo’n 100 van mijn leerlingen online zijn. Het was even schrikken voor ze, toen ik mij als hoogbejaarde liet toevoegen, maar na de verzekering dat ik nooit bij hen zou aanbellen was het goed en nu maken ze geregeld gebruik van mijn digitale spreekuurtje ’s avonds om een uur of half acht. Dat scheelt me soms overdag op school weer een hoop uitleg tijdens de ophokuren. Ze kennen mij dus, en van wat ik zo hoor, zijn ze toch wel aardig kieskeurig in hun vriendenkeuze op het internet. De meeste echte vrienden die ze op Hyves hebben, kennen ze ook in het echt. Nu is het voor een beetje puber vreselijk statusverhogend als je veel vrienden op Hyves hebt. Waar je vroeger als leerling zielig in een hoekje zat omdat je bij de gymles alweer niet werd gekozen, zit je nu zielig in een hoekje omdat je te weinig vrienden in de virtuele wereld hebt. Daarom willen ze ook altijd bereikbaar zijn, want stel je voor dat je een vriend mist.
Een Engelse lagere school heeft een rigoreuze stap genomen om de leerlingen wat af te schermen van de gevaren van de boze digitale buitenwereld. Op alle online foto’s waarop leerlingen staan, zijn de gezichten weggeretoucheerd of vervangen door Smilies, die het geheel een futuristische aanblik geven. Er is wel wat voor het idee te zeggen eigenlijk. Alleen de docenten zijn nog zichtbaar in beeld. Maar ja, dat zijn voor een beetje puber natuurlijk allemaal lelijke monsters als ze de vijfentwintig gepasseerd zijn. En wij ons hier maar druk maken over onze privacy-gegevens op internet.
