Het nieuwe jaar is nog maar een paar dagen oud of het kan al niet meer stuk. Nadat ik jarenlang honderden euro’s heb versmeten in de hoop een prijs te winnen in de Sponsor Bingo Loterij, die mij op wonderbaarlijke wijze steeds hogere bedragen wist te ontfutselen, had ik half december mijn deelname dan toch maar weten te beëindigen. Komend jaar dus alvast honderd euro gewonnen, want ik doe niet meer mee. En dat gratis en voor niets!
Desondanks viel er gisteren een dikke enveloppe bij mij in de bus. Een begeleidend schrijven deelde mij juichend mede dat ik in november een prachtige prijs gewonnen had, en wel een schitterende jaarkalender van Jan Smit ( ja, die met zonder stembanden of zoiets )! Wat kan men zich meer wensen dan elke maand de guitige kop van Jan aan de muur, dan eens gekleed in vlotte spijkerbroek – hij doet iets met een eigen kledinglijn van V&D of Halfords geloof ik – en dan weer uitermate sexy in een soort onderbroek. Heb ik toch de afgelopen tien jaar niet helemaal voor niets meegedaan. Nu nog een mooi plekje voor Jan zoeken, onderin de kattenbak of zo, niet te veel grit er over heen en vervolgens twee katten met stevige diarree.
Elke Nederlander die in Volendam woont en die tot drie kan tellen mag zich tegenwoordig couturier en zanger noemen, en de eigen parfum-lijn zal ook wel in aantocht zijn. Onder de feestelijke tonen van Jan’s hitsingle met de lekker lopende titel: “Boom boom Bailando, dans jij met mij de tango” spuit ik ’s ochtends mijn Jan Smit eau-de-toilette, en ik denk “De he-hele dag dohoor is ut feesjt wat je siet”. Vervolgens maak ik een doordachte keuze uit de Jan-Smit kledinglijn en tijdens de maaltijd pieker ik me suf over de diepere betekenis van de regel “Een dans als de ta-hango heeft sijn eige pa-haal”. Dat versta ik tenminste tussen alle castagnetten door. Hoeveel cocaïne moet je daarvoor gesnoven hebben? Nog even kijken welke datum mij Jan Smit vanaf de kalender geluidloos zonder stembanden toeroept en dan gauw naar mijn werk, des te eerder is het avond en kan ik mij achter de buis bij de muzikaalste familie van Nederland scharen. De rest van het gezin verder bek dicht houden, geluid op zestig en met twee aanstekers in de hand en een paar blikkies pils voor me op tafel kom ik de avond wel door. En van de zomer natuurlijk naar Spanje, hè? Op naar het Tros Zomerhitsfestival in Lloret de Mar. Met Marianne Weber, Grad Damen ( die naam klinkt of Jan Smit z’n stembanden aan het schoon rochelen is ), en die vent met die geblondeerde kop met haar, o ja, Dries Rolvink. Jan zal ook wel weer beter zijn dan.
Kunst, wijsheden en meer…